-
1 rozzło|ścić
pf Ⅰ vt to make [sb] angry- jego upór go rozzłościł he was angry at his stubbornness- to go jeszcze bardziej rozzłościło this made him even more angry- długie oczekiwanie rozzłościło go he was angry at having to wait so longⅡ rozzłościć się to get angry (na kogoś at sb)The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozzło|ścić
См. также в других словарях:
rozzłościć — dk VIa, rozzłościćzłoszczę, rozzłościćcisz, rozzłościćzłość, rozzłościćcił, rozzłościćzłoszczony «doprowadzić kogoś do złości; rozgniewać» Rozzłościć kogoś swoim zachowaniem. Długie oczekiwanie rozzłościło go. Upór dziecka rozzłościł go jeszcze… … Słownik języka polskiego
